Της Νίνας Μαρίας Πασχαλίδου

Στον απόηχο των μέτρων της κυβέρνησης κατά του «ψηφιακού» εθισμού των ανηλίκων ειδικοί συμβουλεύουν τους γονείς

Οι βασικοί άξονες της Εθνικής Στρατηγικής Προστασίας των Ανηλίκων από τον Εθισμό στο Διαδίκτυο παρουσιάστηκαν τη Δευτέρα σε ειδική εκδήλωση στο Ωδείο Αθηνών, παρουσία του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη και των αρμόδιων υπουργών.

Στο πλαίσιο της εκδήλωσης, ο υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης, Δημήτρης Παπαστεργίου, τόνισε πως «οι απαγορεύσεις δεν είναι η λύση. Η λύση είναι ο διάλογος, να μπορέσουμε να μιλήσουμε με τα παιδιά. Το κράτος πρέπει να σταθεί δίπλα στους γονείς και τα παιδιά».

Η «Κ» ζήτησε τη γνώμη δύο ειδικών, του Κωνσταντίνο Σιώμου και του Δαμιανού Δουίτση, για τη δύσκολη απστολή των γονιών να πείσουν τα παιδιά τους να περιορίσουν την έκθεσή τους στο Διαδίκτυο.

«Η κοινωνία πλέον επικεντρώνεται σε ένα γεγονός το οποίο εξελίσσεται τα τελευταία είκοσι χρόνια, και για πρώτη φορά εμφανίζεται κάτι δομημένο, μέσα σε ένα πλαίσιο, για την αντιμετώπισή του. Θα έχουμε το Kids Wallet για τον περιορισμό της χρήσης και την ιστοσελίδα πληροφόρησης για γονείς, Parco.gov» τονίζει στην «Κ» ο Κωνσταντίνος Σιώμος, πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Μελέτης της Διαταραχής Εθισμού στο Διαδίκτυο και ψυχίατρος.

«Τα μέτρα κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση. Αλλά η επιστημονική μου θέση είναι πως απέχουμε πολύ από το να αντιμετωπίσουμε ριζικά τον εθισμό στο Διαδίκτυο, το οποίο αποτελεί ένα παγκόσμιο φαινόμενο» συνεχίζει.

Ο κ. Σιώμος εκτιμά πως τα μέτρα θα μειώσουν την εκθετική αύξηση του φαινομένου, αλλά για να περιοριστεί το πρόβλημα θα πρέπει το παιδί και η οικογένεια να αποκτήσουν ψηφιακή νοημοσύνη, ψηφιακή κουλτούρα.  «Πρέπει να στοχεύουμε στην εκπαίδευση της κοινωνίας, στην εκπαίδευση γονιών και παιδιών. Και αυτό έχει κόστος, και οικονομικό, ενώ απαιτεί τη συστράτευση ειδικών επιστημόνων. Είναι πολύ σημαντικό το κράτος να ιδρύσει ένα εθνικό παρατηρητήριο για τον εθισμό στο Διαδίκτυο, ώστε να έχουμε μετρήσεις. Ενα πρόγραμμα το οποίο έχουμε ήδη καταθέσει, έχει εγκριθεί από το υπουργείο Υγείας, αλλά δεν έχει υλοποιηθεί. Είναι σημαντικό το παρατηρητήριο διότι πώς θα κάνω πολιτική αν δεν έχω στοιχεία;»

Τα μέτρα θα μειώσουν την εκθετική αύξηση του φαινομένου, αλλά για να περιοριστεί το πρόβλημα

θα πρέπει το παιδί και η οικογένεια να αποκτήσουν ψηφιακή νοημοσύνη και ψηφιακή κουλτούρα.

Οσο για τον διάλογο, «μπορεί ένα γονέας να πει στο παιδί του “άσε κάτω το κινητό”;» διερωτάται ο κύριος Σιώμος. «Μιλάμε για διάλογο, αλλά τα μέτρα είναι περιοριστικού τύπου. Αποψή μου είναι πως θα πρέπει να πούμε “μηδέν social media κάτω των δώδεκα”. Το παιδί δεν είναι ώριμο να έχει λογαριασμό σε social media κάτω από τα δώδεκα έτη».

«Η απαγόρευση δεν λειτουργεί στην εφηβεία. Η άλλη λύση, η εκπαίδευση του κοινού, είναι χρονοβόρα, και απαιτεί τη συνεργασία πολλών φορέων, του σχολείου, των ψυχαγωγικών κέντρων και των γονέων φυσικά» συνεχίζει, για να τονίσει πως «δεν περνάς μια γραμμή, μια στάση ζωής, ξαφνικά από τη μια στιγμή στην άλλη. Αυτή η στάση χτίζεται από την πρώτη μέρα που γεννιέται ένα παιδί, από τον τρόπο που μια οικογένεια αντιμετωπίζει αυτά τα θέματα, από τις δεξιότητες των γονιών. Οταν ο γονιός δεν αφήνει το κινητό, πώς να το αφήσει το παιδί; Αν κάνει ποδήλατο, θα κάνει και το παιδί. Διαφορετικά, θα μείνουμε στις ευχές και δεν θα επιτύχουμε την “προστασία της παιδικής ψυχής”».

«Φαίνεται εξωπραγματικό, αλλά γίνεται»

«Eγώ δεν απαγορεύω, αλλά δεν δίνω». Αυτή η φράση συνοψίζει την οπτική του Δαμιανού Δουίτση, σύμβουλου απεξάρτησης και ιδρυτή της ΟΑΣΙΣ, Κέντρου Υποστήριξης Εξαρτημένων Ατόμων από αλκοόλ, ναρκωτικά, τζόγο και το Διαδίκτυο,στη Θεσσαλονίκη. 

«Θεωρώ δύσκολο, έως αδύνατον, να ελέγξει ο γονιός ένα παιδί, μέσα από εφαρμογές που μπλοκάρουν τον χρόνο και την πρόσβαση σε ακατάλληλο περιεχόμενο. Ολο αυτό είναι ατελείωτο και επειδή δεν υπάρχει ουσιαστική “περίφραξη” για το Διαδίκτυο, τα παιδιά θα βρουν τον τρόπο να σπάσουν τα μπλόκα. Προσωπικά πιστεύω πως εκτός από ένα τάμπλετ, έναν υπολογιστή, μέσω τον οποίων ένα παιδί έχει πρόσβαση στο Διαδίκτυο για τα μαθήματά του, δεν χρειάζεται κάτι άλλο. Αυτό που εγώ έχω εφαρμόσει με τα παιδιά μου, είναι πως δεν δίνω κινητό έως ότου τελειώσουν το λύκειο. Φαίνεται εξωπραγματικό, αλλά γίνεται». 

Ο κύριος Δουίτσης επισημαίνει πως «ο γονιός είναι εκείνος που αγοράζει κινητό και το δίνει στα παιδιά του. Είναι ο κηδεμόνας, και θα δώσει την άδεια στο παιδί για να πάρει δίπλωμα οδήγησης, να πάει σε ένα πάρτι, να γυρίσει σπίτι μετά τις δώδεκα. Το ίδιο πρέπει να ισχύει και για το κινητό. Eγώ θα κρίνω ως κηδεμόνας αν θα δώσω κινητό. Γιατί θεωρώ το ίντερνετ επικίνδυνο. Στο κέντρο έρχονται παιδιά εθισμένα και είναι μόνο 15 χρόνων. Οταν ενηλικιώνονται, τότε μπορούν να πάρουν κινητό».

Η κόρη του κ. Δουίτση, Αναστασία, μαθήτρια της τρίτης Λυκείου, εξηγεί στην «Κ», πως δεν θεώρησε ποτέ πρόβλημα το γεγονός πως μεγάλωσε χωρίς κινητό, και χωρίς κοινωνικά δίκτυα. «Ισως έχει επηρεάσει λίγο την κοινωνική μου ζωή. Οι συμμαθητές μου δεν κάνουν μεγάλη προσπάθεια να με γνωρίσουν αν δεν έχω Instagram. Οταν ήμουν μικρότερη, είχα ένα παράπονο, πως δεν έχω επαφή με τους φίλους μου, αλλά αργότερα κατάλαβα πως ήταν καλύτερα. Και δεν είχαμε ποτέ κόντρα με τον πατέρα μου για αυτό το θέμα. Δεν ήθελα να ανήκω σε αγέλη, ενώ δεν είδα και κανέναν να έχει επιτύχει κάτι φοβερό επειδή έχει social media, ή είναι συνέχεια στο youtube. Δεν θα υποστηρίξω πως είμαι πανέξυπνη επειδή δεν έχω κινητό. Απλά πιστεύω πως είναι ένα προνόμιο. Aντί για αυτό, φτιάχνω κατασκευές και ζωγραφιές, έχω κατοικίδια και τα φροντίζω, βοηθάω στο σπίτι. Με τους φίλους μου συναντιέμαι από κοντά. Δεν στέλνω άψυχα μηνύματα».

Πηγή: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ